"Toen de kans zich voordeed om te exposeren in het Centraal Station van Antwerpen, ben ik naar de locatie gegaan om de ruimte niet als reiziger maar als toeschouwer te observeren.

Wat ik waarnam, waren twee werelden die elkaar overlapten: beneden de drukte van de reizigers, rennend naar hun treinen, ieder met hun eigen uitdagingen; boven het veranderende licht door de glas-in-loodramen van de koepel, vredig en stil, alsof het onverschillig was voor het geruis van de wereld.

Het is dit opvallende contrast dat me inspireerde tot de titel van mijn installatie in het station, ECLAIRCIE. Deze roept een lichtstraal, een sprankje hoop op dat vergeleken kan worden met een oplossing voor een probleem, een vredesakkoord, een geboorte, het leven of de hoop, de rust na de chaos...

Ik zou mijn schilderijen kunnen vergelijken met een compromis of een gesprek tussen mensen, waarbij elke kleur weerstand biedt, een stem heeft en probeert zijn plaats te vinden om te bestaan.

De meeste van mijn schilderijen zijn vaag of beladen met zwart, soms zelfs geblokkeerd, alsof er iets de weg verspert. Het idee van een compromis komt naar voren omdat, ondanks de elementen die het schilderij blokkeren, vergelijkbaar met de mislukkingen en obstakels in ons leven, er altijd een achtergrond is die een vorm van verzoening suggereert, een sprankje hoop, een nooduitgang.

Dit is het pad dat ik bewandel door middel van mijn schilderkunst.

In het Centraal Station van Antwerpen wil ik de bezoeker, reiziger of kunstliefhebber, uitnodigen om omhoog te kijken en zich onder te dompelen in mijn werk, waar duisternis en licht elkaar ontmoeten als de twee kanten van dezelfde medaille."